لذت کیلومترها

             

من بصورت معمول روزی 5 کیلومتر پیاده روی می کنم تقریبا یک ساعت در روز، دانشگاه و مسیرهای عادی. بنظرم ورزش خوبیست اما من دیگر دارم زیاده روی می کنم. یکسالی می شود حتی تاکسی و اتوبوس بجز برای تهران یا خارج از شهر یا موارد بسیار ضروری سوار نشده ام! یک جور شنکجه گری درونی ست که خودم لذت می برم ازش. خصوصا اگر همراه با موسیقی باشد و البته لب زدن ها و زمزمه های من روی آهنگ و کنار خیابان راه رفتن کمی مسخره و جلف بنظر می رسد ولی چه کسی اهمیت می دهد؟! امروز برای پس دادن کتاب باید می رفتم کتابخانه. با گوگل مپ مقدار پیاده روی ای را که انجام دادم، محاسبه کردم حدودا شد 11/5 کیلومتر! دو ساعت پیاده روی. البته برای خودم به یک مسیر عادی بدل شده ست.  در تابستان هم یکی دو بار مسیری از این طولانی تر را هم انتخاب کردم که البته فکر می کنم کسالت و بیماری چند روزه ی پس از آن، بی ارتباط با آن پیاده روی در گرمای طاقت فرسا و آفتاب نباشد... با همه ی سختی هایش اما یک جور آرامش و رضایت از خود و درون متلاطم م با این کار حس می کنم که البته زیاد موجه نیست.

----

+زندگی ای شده...!

+عکس مردانه اش موجود نبود!