برای اولین بار در عمر هفت هشت ساله ی وبلاگ نویسی ام، یک ماه بصورت کامل هیچ مطلبی پست نکردم. به فلسفه ی کار هیچ کاری ندارم و فقط نتایجش برایم ارزشمند ست که تقریبا هیچ اتفاق خوبی از ننوشتن، برای من حاصل نشد. این درس خوبی بود برای من و باعث شد کمی بیشتر قدر نوشتن و همفکری،همدلی با دوستان را بدانم. شاید بهتر این باشد که ترکیب چای + موسیقی و نشستن جلوی پنجره یا روی تخت اتاق با صدای آرامش بخش شَـرَق شَـرَق های تایپ، ترکیب شود.
امید است که حالمان دگرگون تر شود.
----
+دلم تنگ شده بود اصلا یه وضعی!
-
۱
- ۹۴/۰۸/۰۶
