شاید تو بخش زیادی از زندگیمون داریم همین کارو می کنیم. سال های عمرمون رو، وجودمون رو دور می ریزیم.
امروز داشتم فکر می کردم چقدر این سال های اخیر بی رحم شدم... چقدر با شرط و شروط و احتیاط محبت می کنم. این که چی شد که این جوری شد واضحه؛ اما این رویه درسته واقعا؟ اینه که برام جای سوال داره. شاید یه روزهایی، یه تجربه هایی باعث شده عطوفتم رو دور بریزم و سخت تر بشم.
پاسخ:
و دردآور اینجاست که کم و بیش همگی از این موضوع اطلاع داریم و مثل این که ناگزیره... زندگی از آدم های سخت خوشش میاد و همیشه تشنه بازی کردن با آدمهاست...!