حیف

       

       

 پسر تو حیف بودی...چرا تو آخه...سن سی سالگی؟...تو؟...آسایشگاه روانی؟...من که باورم نمی شه...باورم نمی شه اون پسر خنده روی و شاد اینطوری بشه...من رو ببخش اگه نیومدم بهت سر بزنم...من خود کم جنبه م رو می شناسم بخوام سر بزنم در اون محیط تا چند وقت حال و روزم بدتر از پیش می شه...کاش نمی فهمیدم یا کر بودم وقتی بدن یخ زده و کبود ت رو پیدا کردند که اگه دیرتر پیدا می کردند معلوم نبود چی می شد...فقط امیدوارم حالت خوب بشه و دوباره بهبود پیدا کنی...دوباره بخندی...دیگه عصبانی نباشی...